nerde hata yapıyorum ben.nerde hata yapıyorum da hayatım hiç istemediğim bi noktaya doğru gidiyor.dostlarım hayatımın en derin noktası iken,her birini kaybetmemek için ömrümü susmakla,alttan almakla,idare etmekle geçirirken,neden en derin kırılışları onlarla yaşıyorum.kırmamak için kırıldığımı bile gizlerken,mükafatı yalnızlık oluyor.hayatın daha çok başlarında iken o'dan bir cm bile uzak bi hayat yaşamak istemediğimi söylemişken nasıl oluyor da adını anmayı unuttuğum kocaman saatlere imza atıyorum.işimi en güzel şekilde yapmak bütün hayalimken nerde yanlış yapıyorum da sonuçlar hayallerim olmuyor.kalbimde geçmiş ve geleceğe yetecek kadar sevgi varken nerde yanlış yapıyorum da sevdiklerimi yakınımda tutmayı beceremiyorum.içten pazarlığı,yalanı,kini,öc almayı bilmezken,hayatımın her noktasında sadece iyi bir insan olmak varken ne yapıyorum da kırılan,üzülen,örselenen kalbimi tamir etmekle uğraşıyorum her gece.yanlış zamanlamalardan,yanlış insanlardan,yanlış adreslerden o kadar yoruldum ki artık.kulluğu taşımaktan o kadar yoruldum ki artık.o'na çıkmayan yollarda paramparça dizlerimle ağlamaktan o kadar yoruldum ki artık.tutsun da kollarımdan çeksin istiyorum.beni artık bana bırakmasın istiyorum,beni artık bu insanlara bırakmasın istiyorum.karışan yollarımın her noktasına uyarı levhaları koyana,uyarı levhalarını görmezden gelen gözlerimi şikayet ediyor ve varamadığım doğru yolu artık yolum yapmasını istiyorum.ya da ömrümün sonunda ona ulaşmış olmayı.çünkü belki tökezleyen,yara bere içinde kalan,ağlayıp pişman olan "kul" halimi seviyor yaradan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder