hali pür melalim:)

bir sabah uyanırsın uykularından,yaşamışlığına,ardına bakarsın.şaşar kalırsın...nasıl anlar geçirmiş,nelerle kalbini paramparça etmişliğine inanamazsın.her an,o anda kalmıştır.sabır dediğin,feryat figan ettiğin ya rabbin merhametini öyle celbetmiştir ki,onun çözümleri için zaman kavramı kalmamıştır.yahut bilmediğin hangi dostun rabbinin nazlı kuludur da,adına yapmış olduğu dua kabul olmuştur.ve kayıt düşmek istersin gecelere,günlere,hecelere..kalp dediğin et parçası parçalanmaya görsün bi kere,canın yanmaya görsün en derinden,geçmez sanma hiçbir vakit.geçer hem de öyle bi geçer ki,bi sabah kalkar acını yerinde bulamazsın.bi yorgunluk kalmıştır ondan geriye sadece,gözlerinde gözyaşı bezlerin ve kalbin fazla mesai ertesi yorgundur,o kadar...artık gün hayatı planlama günüdür,kaldığın yerden belki biraz geriden.eline bi süpürge alır,önce bir bir kırıkları süpürürsün,garip ve yorgun ama huzurlu bi hüznün gölgesinde.bir yandan süpürürken tozlarını,yaşanmış veyahut yaşanmamışların artıklarını,bi yandan telaşı başlamıştır yeni dekorun.hayatın öncelikleri belirlenir,yutkunmak ve nefes almak herhangi bişey olmaya başladığında.kolaydır artık plan yapmak,ideallerini sıralamak,sımsıkı tutunmak işine gücüne.bi gece de böylece sabaha kavuşmaya başlamıştır işte,karanlığında yaşadıkların sadece sana kalır,konuşmak,anlatmak,anmak istemezsin.taa içerde biyerlere gömmek istersin.kalp dediğin o etten evin gideri yoktur malesef,süpürür süpürür derin odacıkların birine gömersin.şimdilik görmemek yeter,zamanla görsen bile üzülmemeyi öğrenirsin...rabbin çözümlerini hayretle ve minnetle tefekkür edersin..