kalbim sudan bir uzuv sanki.eriyip gitmek üzere her ısı değişiminde.kalbim,hem su ama ağırlığı ağırlığımdan fazla.bedenimin ortasında hissettiğim derin,garip,ama tanıdık ve sevdik duygular bunlar.yaşam için sebep sanki.yoruldu kendisi.bi yanı kaçıp gitmek ister,bir yanı akıp erimek.kime ne.kalbimin halinden kime ne..suymuş,kuruymuş,varmış,acımış kime ne.yalnızmış,yıpranmış,susamış kime ne.değil mi ki şimdi kendi kendiyle.gözyaşına boğmak isterken kendini bir nöbet gecesinde,derdimden,kalbimden,gözümden,yaşımdan hastalara ne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder