kandil

garip bir huzurun,ve gözyaşıyla sulanmış bi günün gölgesinde bir kandile giriyorum.içimde binlerce hezeyana inat,sessizliğimi sadece o'nun bildiği zamanlarda çözmenin hicabıyla...sadece onun beni anlayabileceğini iliklerime kadar hissederek.yalnızlığın karaya bulanmaya başlamış hüznünde,sözcüklere sığınmak yetmezken artık,sadece hal'lere sığınabilirken,dilimden akamayan ama hal olan her halimde ondan başkasına yaslanamıyorum.yaslanamıyorum çünkü yanıbaşımda,her soluğumda o'ndan başkası yok.yorganımın altında saklamaya çalıştığım hıçkırıklarımı o'ndan başka duyanım yok.o'ndan da olanca uzağım ama o'ndan gayrım da yok.yok luğun tırnak uçlarımdan bile solunduğu vakitte,gecelerim gündüze kavuşmazken ve gündüzlerim gecelerimi aratmazken...'ne derdin var'adlı soruya ne cevap verebilir ki insan.anlatsa dahi ki diyelim anlatmayı başarabildi,hal'ini sözcüklere yaslayabildi-kim anlayabilir?

rabbim,karar verdim,benim imtihanım çok zor.sen bana hayatta en zor yükleri veriyor,benden de sabretmemi istiyorsun.rabbim eğer susmak sabretmekse,susuyorum.ama ağlamadan da edemiyorum.rabbim,zarar artık kalbime indi,elimi kolumu bağladı artık bu bitmeyen hüzün.sen bilensin.sen dayanamayacağım yükü vermezsin.ama belimi büktü yüklerim.ben senin kulun değil miyim allahım.hakkettim belki daha fazlasını ama tutar kaldırırsan bu senin lutfundur.artık bana merhamet etmeni diliyor ve dileniyorum.her halimi tek bilenim olarak,artık bana merhamet etmeni diliyor ve dileniyorum....