yine kaza yine facia

sakin bi cumartesi nöbeti mi demiştim en son:)sanmam...sabah 8 de yani nöbet teslim etmeme dakikalar kala,uykunun en tatlı yanında önce çalan telefon ve ardından telsizin anons sesi hiç iyi bişey olmayacağının habercisiydi.keza ölülerin de olduğu bi kazaya çıkış verildi.yataktan,odadan nasıl çıktığımı bilmeden,yüzümü bile yıkamayıp çorabımı bile giymeden çıkmışım meğer.ve kaza yeri.kan revan içinde yatan yaklaşık 15 kişi..ilk tespitte 3 ü ölmüş bile.biri henüz 10 yaşında babasının kafatası üzerine patlamış çocuğun.sadece 2 sini alabilirim.herkes beni alın diye bağırırken,ben sadece 2 kişiyi alabilirim ambulansıma.

dr luk karar verebilme sanatıdır demişti bir hocamız.gerçekten kitabe gibi bir söz olduğunu anlıyorum.dr.luk karar verebilme sanatı.allahtan uzaktaki bir minübüsten 2 kişi koşuyor yanımıza,nöbeti devralmaya gelen iki att(acil tıp teknikeri).ve bir kadın yaklaşıyor yanıma.dr hanım kadın doğum uzmanıyım ne yapabilirim diye.allahım mucizelerine sonsuz teşekkür ediyor,ve personelimi dr hanıma teslim edip,ellerine de acil çantasını bırakıp,seçtiğim(!)(rabbin seçtiği) 2 hastayı alıyorum.biri 13 yaşında baran isminde bir çocuk.diğeri hala kimliği tespit edilemeyen bir kadın.kadının durumu ciddi.kafa travması ve multipl kırıkları var.kırık olmayan biyer bulmakta zorlanıyoruz serum takmak için.baranın bacağı kırık ama çok ağrısı var.onu teselli etmeye çalışıyoruz az kaldı sabret diye.ve hastaneye varıyoruz....


baran şimdi ne halde,ismini ambulansta "ayşe" taktığımız teyze yaşıyor mu bilmiyorum.tek bildiğim olay yerinde bıraktığımız onlarca öğrenci.evet öss ye giden öğrencileri taşıyan bir minübüstü baranların arabasıyla çarpışan.sınavları da,hayalleri de yalan olmuştu.ya baran....annesi,babası,ve kardeşi olay yerinde ölmüş bir çocuktu o.hiçbişey sormadı.o kadar olgundu ki,sadece ayağım ağrıyor diyordu.

sonra diğer ambulansla hastaneye gelen öğrencilerden birine sorduk nereye gidiyordunuz,kaç kişiydiniz diye."hatırlamıyorum"dedi.şoka girmişti.

bir nöbetimiz de tarihe kayıt düşülebilecek hızla gelip geçti.bıraktıkları mı,kattıklarımı daha fazla karar veremiyorum.işim mi?karar verebilme sanatı:)