kime ve ne diye yazdığımı bilmeden yazmak istiyorum.kağıdın ve kalemin -ki kendileri üzerine yemin edilmiş şeylerdir-cazibesine bırakmak kendimi,sarılmak dostane bi sarılışla.sözlere sarılmak,kelimelere sığınmak belki içimdeki huzursuzluğu alırlar umuduyla.içime çektiğim havada sorun var.ciğerlerime gitmekte zorlanan,adeta benimle inatlaşan bi hava bu.üstümde öyle bir ağırlık,öyle bir yapayalnızlık duygusu ki...duvarlara sarılmak istiyorum.bi omza başımı yaslamak istiyorum.uzun uzun,neden sorulmadan ağlamak istiyorum.uzun uzun ve usul usul.sesler sussun,konuşmalar bitsin,karanlık örtsün heryanı.ve ben başımı yaslayayım biryere.ama uyku ama değil bişey işte.sessizliği dinleyeyim olmadı. yorgunum kelimelerden,ve hecelerden yorgunum.uzayıp giden zamana astığım ağırlıklar belimi büktü,yalnızlıklarıma eklediğim yalnızlıklar kalbime çöktü.yük üstüne yükler çekiyorum,ve sabaha varmayan geceler soluyorum.uykuyu ilaç diye yareme çalıyorum,herbir yarama gururdan merhem yapıyorum.sıvıyor sıvıyorum yanıklarıma,kan toplayan yanlarıma.sonu gelmez sandığım günlerde yeni acılar için bilerken oysa ki rab beni,ben kendimce yoruluyorum.başımı yaslamak istiyorum boynumdan gayrı bi yere.başımı yaslamak hesap sormayacak bi yastığa.toprağa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder